Ne Bilsin Şiiri - Şenol Şener

Seni bilmez hiç kapına gelmeyen
Uzak duran yollar seni ne bilsin
Yaşadığın yerde senle olmayan
Ayrı duran kullar seni ne bilsin

Bize hep uzaktı bahçeler bağlar
Başımız her daim dumanlı dağlar
Ağlarsa ardımdan o anam ağlar
Ele kokan güller seni ne bilsin

Ah, vah diye diye geçti seneler
İçleri kof çıktı kızıl deneler
Şimdi sus pus oldu şahbaz çeneler
Boşa geçen yıllar seni ne bilsin

Bir yandan bir yana daim savrulduk
Hep süründük çok az zaman doğrulduk
Yasam için ateşlerde kavrulduk
Gökte esen yeller seni ne bilsin

Şükür olsun yaradanım Allah'a
Birgün ereceğiz mutlak felaha
ŞENER'im güneşin doğar sabaha
Boş konuşan diller seni ne bilsin