Ne Bilsin Şiiri - Fahri Bulut

NE BİLSİN
Duvardaki kovuk eldeki yara,
Neler çektiğimi eller ne bilsin.
Yürek paramparça, ciğer kap kara,
Neler çektiğimi eller ne bilsin.

Bir taşa anlatsam taşı parçalar,
Her parçası dile gelerek ağlar,
İnim inim inler ol yüce dağlar,
Neler çektiğimi eller ne bilsin.

Sağ kalan ağladı duy canım anam,
Kimlerle paylaşam, kimlere yanam,
Hiç bayram yapmadım elde yok kınam,
Neler çektiğimi eller ne bilsin.

Dertler paylaşacak dostta kalmadı,
Onca dilek tuttum kabul olmadı,
Çektiğim çileler hala dolmadı,
Neler çektiğimi eller ne bilsin.

Kadere bağlayıp avunanlar var,
Kaderi reddedip dövünenler var,
Şansına küs olup göyünenler var,
Neler çektiğimi eller ne bilsin.

Rızazade, sen hep gizde ağladın,
Ala hasret kaldın kara bağladın,
Ahlarla, oflarlar kalpler dağladın,
Neler çektiğimi eller ne bilsin.
5.04.2021
Fahri Bulut Rızazade