Ne Bilsin? Şiiri - Rukiye Karaca

Eller ne bilsin gönlünü
Vefaya adanmış benliğinin sesini
Fedakarlığı sözde bırakmayan gayretini
Allah'a adanmış gönlünü
Eller ne bilsin?

Anlık değil, ömürlük iş seni sevmek
Seninle yaşamayan ne bilsin saflığı
Rabb'in rızasını isteyen dostluğu
İçten paylaşımı
Yılların çilesini iki omuzda taşımayı.
Ellerini tutmayan hele
Ne bilsin yardanlığı
Sımsıkı sarılmadan ulviyetle duran benliğine
Şöyle bir yudumlamadan gözlerindeki arkadaşlığı
Kardeşliği, kucağından öteye götüremeyen
Ne bilsin senin de ulviyete yanmışlığını

Eller ne bilsin seni, bilememişken kendini
Uçuruma çıkmayan nasıl bilmezse kardeleni
Gözlerini kapayan öyle görmez sevgini
Bencilliğin adını dahi bilmezsin ya sen
Eller ne bilsin 'ben' demekten nefret ettiğini
Dostunun elleriyle sabahlamayan
Bir kez olsun öylesine ağlamayan ne bilsin
Ne bilsin ellerini hiç emanet bırakmayan
Demet demet güllerine bir de papatya koymayan
Ne bilsin bir yola da seninle çıkmayan
Eller ne bilsin seni, kalbine bakmadan
Eller ne bilsin ellerini tutmadan.