Ne Bilsin? Şiiri - Melahat Çetinkaya

Yolu sevgiden geçmeyen
Aşk iksirinden içmeyen
Sevdaya değer biçmeyen
Gülüp geçen kul ne bilsin.

Gönül gözüyle görmeyen
Aşkın sırrına ermeyen
Polen derip bal vermeyen
Kırılmayan dal ne bilsin.

Hasret yükünü çekmeyen
Uzağı yakın etmeyen
Hiç vermeden hep bekleyen
Yorulmayan kol ne bilsin.

Her ayrılık göz yaşıyla
Yıkar yüzü, el, ne bilsin
Ferhat deler dağı taşı
Şirin akar sel ne bilsin.

Uçan kuştan selam bekler
Ayları yıllara ekler
Sevgili kokar çiçekler
Serin esen yel ne bilsin.

Bülbülün kanadı kırık
Sesinde inler hıçkırık
Ölüme eştir ayrılık
Yedi veren gül ne bilsin.

Böyle emreylemiş Hüda
Düşer yaprak çürür suda
Ömrü deliksiz uykuda
Geçip giden zül ne bilsin

Ömür biter derdi bitmez
Yanar yürek baca tütmez
Anlatmaya şiir yetmez
Lal kesilen dil ne bilsin.