Ne Bilsin Şiiri - Şadan Sezgin

NE BİLSİN

Menfaat peşinde gençlik,
Fedakârlığı ne bilsin.
Empati koymuş adına,
Hemhâl olmayı ne bilsin.

Zevkinin peşine düşmüş,
Edebini silip atmış,
Ahde vefası kalmamış,
Sevgi duymayı ne bilsin.

Büyüğünü saymaz olmuş,
Geçmişini görmez olmuş,
Güzel söz söylemez olmuş,
Saygı duymayı ne bilsin.

Özenir Amerika’ya,
Hedefi var Avrupa’ya,
Ülkesine geri bakar,
Muş’u, Sivas’ı ne bilsin.

Büyümüş servet içinde,
Beslenmiş pirzola ile,
Hiç zor durumda kalmamış,
Açın halini ne bilsin.

Arkadaşlığı geçici,
İyi günlerde yanında,
Kötü günlerinde olmaz,
Dostluk kurmayı ne bilsin.

Konuşurken ağzı yamulur,
İngiliz özentisinden.
Tarihine geri bakar,
Fatih’i, Yavuz’u ne bilsin.

Yılbaşında sabahı eder,
Bayramda denize gider,
Doğum gününde pasta keser,
Kadir gecesini ne bilsin.

İnanır yalancı medyaya,
Sorgulamaz düşer tuzağa,
Bağnazın peşine düşer,
Aydınlanmayı ne bilsin.

Konuşmayı beceremez,
Hiçbir yol yordam bilmez,
Merak yok, araştırmaz,
Hakkını aramayı ne bilsin.

Günübirliktir hayatı,
Hesap kitaptan anlamaz,
Amacı yok öyle yaşar,
Hedef koymayı ne bilsin.

Kendini bilmez büyükler,
Örnek olmayı ne bilsin.
Bırakmış, genci haline,
Sorumluluğu ne bilsin.