Ne Bilsin Şiiri - Kaya Ünver

Sözünün gittiği yeri bilmeyen
Hakkın evi olan gönlü ne bilsin
Ömründe bir kere yüzü gülmeyen
Ne sevinsin, ne üzülsün, ne gülsün

Şu gidiş olurmu hayra alamet
Dur demez yanında kopsa kıyamet
İçinde yok ise zerre merhamet
Ne yaşasın, ne sürünsün, ne ölsün

Etrafına bir an huzur saçmazsa
Dostun kapısından gelip geçmezse
Gönül bahçesinde tek gül açmazsa
Ne koklasın, ne koparsın, ne yolsun

Muhabbet bağından lezzet tatmadan
Nefsini pazarda pula satmadan
İçindeki kiri, pası atmadan
Ne yıkasın, ne arıtsın, ne silsin

Zulüm gidiyorsa eğer hoşuna
Sızı inmiyorsa bazı döşüne
Kaleli uğraşma boşu boşuna
Ne arasın, ne uğrasın, ne gelsin