Ne Biliyoruz Sence Dişten Ziyade?

Mos-moruz moruk, çeksen de hayatta kredin anca 70ine kadar...
Sonrasında biz yokuz çok da ince değise ki, bu hususlar...
Bu hudutlardan gelen-geçeni, doğruyu görebileni de en çok teneşir paklar...
Yatırım yok hiçbirşeye hem de ölene kadar!
Hepsini kalbime gömüyorum, bildiklerimin de anladıklarımın da
Kuyusunu hep kazdım, yine kazıyorum içine sığdırana kadar yokluğumu da.

Sussun susta maymunları, karın deşen jackler yine biler bıçakları...
Hançerler sırtına her indiğinde, başını çevirip gördüğün dost suratlar olur genelde.
Sil, at artık; kal-a-balık hafızandan a-be değmez insanları.
Bozulma, boz geç, bozguna uğrayan sen-sen...
Ve her seferinde silkinip kendine gelemediy-sen hala..!
Silkinmenden daha gerekli birşey varsa, öğretecekler sana bunu zamanla.

Acımasız, gaddar, kaygısız bir cani olman; belki seni korur bazı vicdan-sızlardan.
Bence de böyle yükseliyor, anlaşılan; her daim insanlık mercii..!
Lakin acizlik gelip çattığında, düştüğünde en son tepen de kardan adam misali.
Nasıl bakacaksın söyle, acıyı-verdiğin o yüzlere..?
Yok ettiğin, tükettiğin tek şey; yalnızca kendin olacak farkettiğinde.
Nasıl da dileyeceksin ölmüş olmayı, hani hiç gebereme-sen de..!