Ne Biçim Erkek Gerçek Yaşam Öyküsü

NE BİÇİM ERKEK
(GERÇEK YAŞAM ÖYKÜSÜ)
İlkbahar aylarıydı
Askerden yeni gelmiş servis şoförlüğü yapıyordum
Henüz aşkı sevdayı tanımamış basit bir köylü çocuğuydum
Yetişme tarzımdan kızlardan çekinirdim
Çok yakışıklıydım servisini aldığım kızlar sabahları bana börek ısmarlardı utanarak alırdım yüzüm kızarırdı
Bir gün yine servis almaya giderken bir arkadaşım yanında bir kızla bana el kaldırdı durup aldım
Nereye gittiğimi sordular servise gidiyorum ama sizi gideceğiniz yere bırakırım dedim
Fuara gideceklerini söylediler
Bende onları fuara bırakıp servise gittim
Aradan epey zaman geçti
Bir gün yine aynı yere gidip abrayı park ettim ve arada ki kahveye gittim
O arkadaşım da oradaydı dışarıda oturmuş bira içiyordu
(O zamanlar kahvelerde bira içmek serbestti)
Beni görür görmez koşup boynuma atıldı ne iyi etinde geldin deyip bana da bir bira ısmarladı itiraz ettiysem de dinlemedi
Biz biraları içerken arkadaşım başladı anlatmaya
Bana yanımdaki gördüğün kızı kaçırdım dedi
Bende çok iyi etmişsin dedim
Ben bunu söyler söylemez arkadaşım hüngür hüngür ağlamaya başladı
Kızı ailesi benden aldı memleketlerine götürdü bir aydır göremiyorum deyip ağlamaya devam etti
Ama ağlaması müthişti
Bende araya tanıdıkları koy barış dediysem de fayda etmedi ailesi Karslılara kız vermiyormuş tamamen ayrıldık dedi
Bu kez ağlaması daha da şiddetlendi bende içimden kızmaya başladım
Kendi kendime ne biçim erkek bu bir kız için ağlıyor diye kızıyorum
Ama arkadaşa belli etmiyorum
O gün onu da yanıma alarak servise çıktım gezip açılırsın dedim
Aradan yaklaşık bir yıl geçti
Bir düğünde bir kışla tanıştım ve aşık oldum ama çok fena aşık oldum sevdayı tüm iliklerimde hissediyordum
Ve onu görmediğim gün yaşamıyorum sanıyordum kendimi
Adeta ruhum bedenimden uçmuştu
Yine bir akşam üstü bir arkadaşımla bir sokak düğününe gittik
Düğün içkili sazlı sözlüydü herkes tanıdıktı benim sesim güzeldi
Biraz içtikten sonra mikrofonu bana verdiler
Türkü söyleye başladığımda yer yerinden oynadı herkes rakı bardağını getirip içmemi istiyordu
Bende ısrarları kırmayıp içiyordum
Benim gibi toy birine bu çok fazlaydı ama istekler ısrarlar karşısında kendimi bir türlü tutamadım
Gece yarısına yakın adeta kendimden geçercesine sarhoş olmuştum
Arkadaşım beni alıp eve götürdü
Yolda giderken düştüm ve anlım yarıldı anlımdan kanlar beyaz gömleğime aktı her tarafım kan içindeydi
Oturduğuz ev gece konduydu anam hep yolumu beklerdi bunu biliyordum
İlk sarhoş oluşumdu bundan dolayı çok utanıyordum
Bir yandan da büyük abimin tepkisinden korkuyordum
Bu hangameyle eve vardık
Her zamanki gibi anam beni sokakta karşıladı düğündeki sesimi duyduklarından ailenin hepsi sokaktaydı
Anam üstümü başımı kanlı görünce ağlamaya başladı ağabeylerim çok kızmışlardı arkadaşıma bunu kim dövdü diye soruyorlardı
Bense gülüyordum halime ve düştüm diyordum
Ama ağabeylerim bir türlü inanmıyorlardı
Derdimizi zar zor anlata bildik
Bu arada anam boynuma ağlayarak sarılınca bende ağlamaya başladım
Anam ne oldu oğlum niye ağlıyorsun dediğinde sevdiğim kızın adını sayıklayarak onun gözlerini görmek istiyorum deyip hüngür hüngür ağlıyordum
Tüm komşular başımıza toplanmıştı
Adeta yarattığım rezaletimin ortasında baş rolümü oynuyordum kimse beni susturamıyordu
Büyük abım küfürler ediyor beni tekmelemeye çalışıyordu anam her seferinde araya girip beni kurtarıyordu
Bense ne ağlamaktan nede sevdiğim kızın gözlerini görmek isteğimden vazgeçmiyordum
Komşularsa sadece gülüyorlardı
Anam bir ara yine bana sarılıp aşık mı oldun oğlum deyince iyice koptum ne kadar gözyaşım varsa boşalttım
Sonra anam başımı soğuk suyla yıkayıp beni yatırdı
O gece deliksiz bir uyku çektim
Sabah uyandığımda utancımdan kimsenin yüzüne bakamıyordum
Ağabeylerim sevdiğim kızın adını beni taklit ederek söyleyip gülüyorlardı
Kendime geldiğimde
O arkadaşım aklıma geldi vay be dedim kendi kendime demek sevda böyleymiş insanın yiğitliği sökmüyormuş
O günden sonra her bu konuyu hatırladığımda arkadaşıma kızmam ve sonradan kendi ağlamam gelir aklıma
Ne kadar da cahilmişim diyesim geliyor kendime
Tamamen gerçektir
2004 Bornova İzmir Cebbar korkmaz