Ne Bela Bir Şeymiş Sevda

Ne bela bir şeymiş sevdan yar!
Ne ölebiliyorum.
Ne de yaşayabiliyorum sensizliğin kaygısından.
Ne belalı bir gidiştir bu gidiş
Ne bir cevap nede bir haber var.

Sensizlik ölüm gibi çökmüş üzerime.
Sokakta, evde, odada her yerde sen
Sıkıntılarla boğulurken ben
Her yerde senin ayak izin var
Ne belalı bir şeymiş, sevdan; yar!

Aradım, sende biliyorsun; defalarca aradım.
Küstüm de kendi kendime,
Dayanamayıp, yine seni aradım.
Dertlerimi alıp da savuracak
Sensin bir tek bu fırtınayı durduracak.

Acım var görmüyor musun?
Gecenin üçünde beşinde
Deli miyim ben senden başka ne derdim var?
Ne belalı bir şeymiş sevdan yar!

İsyansa istediğin; işte göğsümde dağlar kadar.
Sevdaysa istediğin aç bak yüreğimde adın var.
Gitti diyorum unuttu diyorum da kendi kendime
Unutamıyorum anlamıyor musun?
Seni unutamıyorum yar!

Boğazımda ayrılığın acı tadı var!
Sensizlik kolay mı sandın?
Bak taşıyamıyorum yar!
Yıldırım gibi çarpan kalbime
Geçmiyor sözüm anlamıyor yar!

Tükenir ah ile eyvah ile bu ömür.
Tükenirde; gelmesen, bakmazsan bir kez yüzüme,
Boşa gitti derim bilesin
Boşa çıkar tüm umutlar!
Coşkun değil artık ırmaklar.
Gözlerinin büyüsüne ihtiyaç var!