Ne Şiiri - Hüseyin İkbal Tan

Parmakların titrediği korkunun efendileri
Sönük baharların yazlarına uyanan sevgili
Hâyanın en kutsallığı hayatın kadınlarında mı?
Kaybedilmiş gülüşlerin buruşan acılarına bakarken
Gümüş kulakların altın kaplamalı öğütlerine aç
Ne demeye çalışmanın anlamsız teleffuzu mu bu?
Günahın buhranında ateşten giyilen taçlara inat
Sonsuz mutluluklara ve hazlara kapanan göz kapaklarında
Tatlı bir meltem esintisi, şekerden kulelerde
Tam da ölmelik bir rüzgarın suratları yoran serinliğinde
Anlamını bilmediğimiz kelimeler gökleri inletir
Kimin rüyası, sonu olan alemin alınları toprağa gömen
Dermanı olan dizleri dermansızca büküp
Evet ben geldim, sen çağırdın ve geldim
Ne güzellerden daha güzel bir sonun başı olmalı
Kaybolan hayatın anlamsızlığına kattığın bir değer mi bu?
Başka ne olabilir ki, başka ne olabilir?
Gözlerimi açtığım dünyanın kirinde boğulduğum hakikati
Enleri kudurtan berraklığında saf ve bir okadar huzur veren
O kelime, evet bir ömür arayıp sonunda buldurulan o,
Ortasındayım yaşamın yıllarca duymayı bekldiĝim o kelime ne olabilir?
Bir koyunun kulaklarında çınlayan mı?
Ben bir koyun değilim, daha başka ne olabilir?
Bildiğimde beni unutturacak, o kelime
Ne...