Ne Şiiri - Yunus Akkale

İnekler ahırda, keçi ağılda
Çobana külfet büyük, küçükbaş ne
Yüne inadı, keçide kılda
Sağa, sola hep atılan, o taş ne

Laf ebeleri, palavra tufanı
Her şeye tamam der, salla kafanı
Peynir yüklü gemi, gelir kaptanı
Kirpikleri de kirlenmiş, o kaş ne

Kendide inanmaz konuşur yalan
Akşama, sabaha binlerce talan
Eşeğin sırtında ne garip palan
Aklın başına al, sende o yaş ne

Denizde balığa, havada kuşa
Yalanı söyler, doğrusun hâşâ
Dağ kadar pilav, yağ bulunmaz aşa
Hayali icraat, sende o düş ne

Karışır gördüm, adayı vekili
Hem köyde, hem şehirde ekili
Çoğulu zararlı, hem de tekili
Dostluğu bilmeyen, o arkadaş ne

Yalar her zaman bal tutan parmağı
Kendileri akıllı millet ahmağı
Alır bir gün başa vurur çomağı
Gider gelmez yalancı o kalleş ne

Boş atar tutar çıkar zıvanadan
Bir yan davul, öbür yanı zurnadan
Çok konuşur atar karavanadan
Sağa, sola atıyor o atış ne

Kantara koysan, çekmez sıkletini
Mümin yemez, haram domuz etini
Kimse tutmaz, dede vasiyetini
Yemin eder her zaman o telaş ne

Hayali sözler dolaşır ortada
Su üstüne yazı, yazar tahtada
Gerçek yok, sıra şimdi sahtede
Kazanında kaynar haram o aş ne

Yunus der; devri sabık sabıkalı
Seksenlik dinozor, siyon şapkalı
Kimi yat alır, kimisi takalı
Kural tanımaz yandan o güreş ne