Nazlı Rüzgar Şiiri - Gürsel Cengiz

Elbet seninki kadar gür değil sesim
Senin yanında neyim ki ben
Sayılı acizane bir kaç nefesim
Öyleyse uzaklarda diye küçümseme beni
Sesimi duy nazlı rüzgar
Duy beni

Benim gibisin bazen
Esersin deli dolu
Seninle, yıkılır içimdeki kireçsiz
Kerpiç ten duvarların
Hem sağı hem solu
O halde yalnız bırakma ortalarda
Bir yaprak gibi beni
Çağrımı duy nazlı rüzgar
O sıcak kollarınla bir yar gibi
Sar beni

Okşa başımı gülsün içimdeki çocuk
Arayayım bazen bir adres gibi
Bulamayayım seni
Hırçınlaşıp ağıt yakan bir ana gibi
Dövüneyim
Gidenler unuttu vefa ise ölmüş artık
İstediğim çok değil nazlı rüzgar
Usansan da sevmekten
Yetim bir çocuk gibi sev
Sev beni

Bende yaşamak istedim
Onlar gibi, yüzler gibi, sizler gibi
Ağlamayan gözler gibi
İsyan etmem tanrıya o bilir her şeyi
Ama sorarım arada bir nazlı rüzgar
Sorarım
Güldürmeyeceksen bir gül kadar hakkım yoksa
Hayat denen bu dikenli bahçede
Öldür beni
Öldür beni…