Nazlı Pınar Şiiri - Hidayet Abacıoğlu

Nazlı Pınar köyünden çocukları ayrılmış,
Gizemli çiftliğinde dedem yalnız yaşarmış.
Akan pınar suyundan bir de göleti varmış,
Sularında kuğular nazlı nazlı yüzermiş.

Nilüfer çiçekleri gölü süsler açarmış,
Mis kokulu gülleri dedem öpüp koklarmış.
Dallarında bülbüller gün boyunda çağlarmış,
Dedem bu çiftliğinde doksan sene yaşarmış.

Hazan olmuş o yerler, artık bülbül ötmezmiş,
Dedemin kokladığı gonca güller kalmamış.
Nazlı pınar kurumuş, yosun tutmuş akmazmış,
Dargınmış gibi duran, yüz yıllık çınar kalmış.