Nazlı Kar Şiiri - Atilla Durukan

öyle sakin,öyle sessiz agladınki,
beni bana anlattın sen, nazlı kar.
yüregimi daglayan ateşleri,
yagışınla,yine yaktın nazlı kar.
gidiyorum sesizce ben sonuma,
kimsesiz tıpkı sen gibi yalnız,
gözyaşlarım,damla,damla topraga,
düşüyor bak, sessiz sakin sen gibi.
nefretimin sönmeyecek ateşi,
her damlanı alev,alev yakacak.
buhar olup gökyüzüne çıkınca,
damla damla ateş olup kar diye hep yagacak.
öyle sessiz, öyle sakin yagdın ki,
gözyaşlarım seslerinden utandı,
öyle rahat, öyle huzur verdinki,
nebze olsun yüregimde acıları dindirdin.