Nazlı Erzurum Şiiri - Mucip Kına

Eteğinde duman, zirvesinde kar
Düşmanına hasım dostlarına yar
Tüm dünyaya geniş, bir yüreğe dar

Yaylalar içinde nazlı Erzurum,
Edalı, işveli, nazlı Erzurum.

Tarihlerde vardır Erzurum adı,
Beşik oldu kültürlere yılmadı,
Asla namusuna leke sürmedi

Şerefi, şanıyla namlı Erzurum
Kederli hüzünlü gamlı Erzurum

Diyorlar ki yiğitleri mert olur
Yazı serin kışı ise sert olur
Görmez isem yüreğime dert olur

Şehirlerin, tahtı, tacı Erzurum
Dadaşların bahtı acı Erzurum

Sevdası var bir yüreğe sığar mı?
Rahmet her gün seher ile yağar mı?
Erzurum’a bir gün güneş doğar mı?

Türkiye’min münbit eli Erzurum
Yedi düvel, binbir gülü Erzurum

Uzaklardan bir hoş gelir sedası
Tey tey diye dadaşımın nidası
Bana gelsin başın gözün gadası

Sevdan ile dağlar aştım Erzurum
Neyleyim ki ayrı düştüm Erzurum

Şimdi gitsem dostlar beni bilir mi?
O pak belde kucağına alır mı?
Garip aşık vatanında ölür mü?

Ayrı düştüm yüzüm soğuk Erzurum
Yollar uzun, hasret büyük Erzurum

Mucip Kına