Nazlı Arman Şiirleri - Şair Nazlı Arman

Öyle döktürdüm ki
Ruhumu sessizce
Yıldızlar çığlıklarından korktu
Silkelendi duygularım semaya
Eser kalmadı artık
Ne benden

Burnumun direği sızladı
Özlemin kokuyor ortalık

Sen- Yağmur olsaydın
Ben- Toprak olurdum
Sen- Ağaç olsaydın
Ben- Dalın olurdum
Sen- Rüzgar olsaydın
Ben- Yaprak olurdum

Öfkem mideme yaslanmış
Pusuda bekliyor
Her an yüzüne
Arzı endam edebilir

Sen Gittin Var ya
Şu Yokluğunun Çenesi Hiç Durmuyor
Neler Söylüyor Bir Bilsen
Yüreğimin Etini Yiyor

Şehri Ankara
Ne güzel tanıdık kokuyorsun
Sisli gri renginle
Annem ve Sevdiklerim
Sinmiş sana

N / eyse
E / ğlenmene bak sen
Y / alnızda bulurum yolumu
S / en takma kafana
E / h işte anladın sen onu, önemi yok,N E Y S E

Yüreğimle / Arama / Öyle / Bir / Mesafe / Koydum ki
Kimi / Koysa / Araya / Dönmem

Mum'un yanan alevindeydi
Benim sararmış
Rengi özlemim

Of dilim
Ne yapacağım ben seninle
Demlenmemiş sözlerinle
Dikildin karşıma yine
Geceyi benimle geçirdiğin belli
Kanattın dudaklarını kelimelerin