Nazire Şiiri - Timur İlikan

Mangal külü bırakıp, ormanları yakarız.
Zeytin yağı misali, hep de üste çıkarız.
Her önüne gelene, birer de kulp takarız.

Azıtıp, şımarmayın,az ötede ölüm var...
Kafayla göz yarmayın,az ötede ölüm var...

Yolu pist sanıp, ona buna makas atarız.
Hallaç pamuğu yapıp, birbirine katarız.
Bunu marifet bilip, bir de caka satarız.

Yan çizip, kıvırmayın,az ötede ölüm var...
Parayı savurmayın,az ötede ölüm var...

Bir tarafta piyango, bir tarafta altılı.
Şakır şakır dizeriz, nice okey taşları.
Oyun ve eğlenceden kaldırmayız başları.

Bunu hayra yormayın,az ötede ölüm var...
Tavla zarın kurmayın,az ötede ölüm var...

Bir elimizde ayran, bir elimizde dürüm.
Kırka daha gelmeden olmuşuz bir kötürüm.
Lezzet duraklarında geçmiş şu koca ömrüm.

Yağlanıp, semirmeyin,az ötede ölüm var...
Çamları devirmeyin,az ötede ölüm var...

Dizgininden boşanmış çılgın bir at gibiyiz.
Yargısız infaz eden sanki cellat gibiyiz.
Keskin küpüne zarar, tam bir jilet gibiyiz.

İt gibi kudurmayın,az ötede ölüm var...
Domuzu kavurmayın,az ötede ölüm var...

Nefis atına nice günahları yükleriz.
Çıkar peşinde koşup, ateşi körükleriz.
Cır cır böceği olup, bütün yaz pinekleriz.

Postu yere sermeyin,az ötede ölüm var...
Başkasını yermeyin,az ötede ölüm var...

İnsan insanın kurdu diyerek diş bileriz.
Sanki tek akıllı biz, diğerleri hep keriz.
Helal haram demeyiz, ne bulursak da yeriz.

Boşa hayal kurmayın,az ötede ölüm var...
Putlar dikip durmayın,az ötede ölüm var...