Nazımca Gömülmek Şiiri - Halil Yılmaz Hı ...

Kartallar kadar mağrur
Kadife gibi yumuşaktı yüreklerimiz
Bir lokma ekmek
Bir yudum şarap içindi çektiklerimiz
Koklamaktı bir gülü hasretimiz
Gün oldu kendimizden geçtik
Anlamadan okuduk
Bakarken görmeyen olduk
Rüyaymış gördüklerimiz gün ortasında
Atlar gibi ayakta uyuduk
Arkamızdan vurulduk
Hem koştuk hem ağladık
Yaşam bizi karlı dağlara savurdu
Ölüme hazırladı
Yaz yağmuru olduk
Ürün ürün üstüne
Barış, bolluk, kardeşlik
Ölürcesine sevmekti
Sevilmekti kastımız
Hasret kaldık
Doğduğumuz topraklarda
Tok ve mutlu ölmeye
Gurbetlik bir nusubet ki
Ürer, üşüşür yüreğine
Sürgünlere sürer seni sende
Gariplik, yalnızlık türküleri çağıran
Uzun, zayıf kavak ağaçları gibiyiz
Issız
Sonsuz sarı bozkır Anadolu’ya
Başı bulutlarda
Onurlu, ulu bir çınarın dibine
Vasiyetin olur Nazımca gömülmeye
Yüzüne gizemli bir masumluk çöker
Ay ışığında ağlar
Güneşte gülersin
Gözlerinden
Birinden Fırat akar
Birinden Kızılırmak