Nazım ve Hikmet'in Düşü

NAZIM VE HİKMET'İN DÜŞÜ

Bir vapur geçer Varna önünden
Ve ustam bakar, bakar gözleri nemli
Moskova’da otururken bir balıkçı kahvesinde
Özgürdür, çay ve simitle doyursa da midesini

Sarışın, uzun boylu, mavi gözlü bir kız geçer
Bahşişini de bıraktığı kahveden, kaçar gibi kalkar
Yaklaşır bu güzel kıza yüreğini elinde tutarak
Vera’yı memleketine götürmek ister, onmaz yaralarını sıralayarak...

Varna’da, şimdi kendisi bir vapurdadır
Mavi gözlü ustam hasretlik çeker
Gök kubbe açılır ve nihayete erer hasretlik
Kamarasına döner, yatağına uzanır ve yatağına düşen yıldızlarla seyreyler alemi...

Şimdi İstanbul’da olmak vardı ya...
Üzülme ustam, sen gök kubbeden seyret
Bizde dilimiz döndüğünce, İstanbul’u anlatalım
Ve senin yaşadığın bu düşü, inan olsun bizde yaşıyalım...

08.06.04 M.Gökçek

(Bu şiir, değerli ustamızın 41. Ölüm yıldönümü nedeniyle, anısına ithaftır.)