Nazım ustanın şeker yemeye hasret çocukları

Kar yağar ağaçlar bürünür beyaza
Hüzün çöker yüreğime
Çatılara serpilen kar taneleri savrulur esen rüzgarla
Ürperir bedenim kaşkolla sararım yüzümü
Sokaktan geçen çocuklar gelir akılıma
Kağıt mendil satan
Kızaran burnunu koluyla silen
Yoktur çünkü satın alacak parası kağıt mendil
Üşüyen elini ovuşturan çocuk ısınırken
Sıcacık gevrek simit kokusu savrulur
Gözümün önünden çocuklar geçer
Nazım ustanın şeker yemeye hasret çocukları
Maviliklere uçurtma salacak çocukları
Kar yağar ağaç dalları üşür kuşlar üşür
Çocuklar üşür bedenim üşür
Yüreğim sımsıcak
Kucaklarım karlar ülkesinde umutları ve çocukları