Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
harika bir şiir okudum yüreginize saglık saygılarımla
yine aynı akıp gidiş..güzeldi.
saygımla
nurcan usta
Tanrım çok özenip seni yaratmış
Benim gibi bir aşığa aratmış
Seni sevmek günahlardan beratmış
İnsanlı kusurun azı var sende
Dertlare devadır o gül nefesin
Kimlere açıktır gönül kafesin
Aklımdan çıkmıyor o güzel sesin
Kaderlere güzel yazı var sende
AŞK.ı ve sevgiyi bütünleştirmek şiirde ancak bu kadar olur ...her satırında sevginin yanındaki saygıyı gördüm sevmekte saygıdan geçmezmi....kutluyorum eski şiir ve yorumlarımı okurken sizinde şiirime yapmış olduğunuz yorumu okudum ve hemen sayfanıza geldim .....daha öncede gelmişim bu şiirinize umarım iyisiniz.......selam ve saygılar
müzeyyen başkır
Tanrım çok özenip seni yaratmış
Benim gibi bir aşığa aratmış
Seni sevmek günahlardan beratmış
İnsanlı kusurun azı var sende
Dertlare devadır o gül nefesin
Kimlere açıktır gönül kafesin
Aklımdan çıkmıyor o güzel sesin
Kaderlere güzel yazı var sende
AŞK.ı ve sevgiyi bütünleştirmek şiirde ancak bu kadar olur ...her satırında sevginin yanındaki saygıyı gördüm sevmekte saygıdan geçmezmi....kutluyorum eski şiir ve yorumlarımı okurken sizinde şiirime yapmış olduğunuz yorumu okudum ve hemen sayfanıza geldim umarım iyisiniz.......selam ve saygılar
müzeyyen başkır
Türlü çiçek açar sende baharın
En güzel mevsimin yazı var sende
Mutlu geçer gecelerin neharın
Leylanın mecnuna nazı var sende
Gözlerin ceylandır kirpigin başka
Bakan yürekler davetkar aşka
Hoş sohbetsin dilin latife şaka
Sanki bir aşığın sazı var sende
Tanrım çok özenip seni yaratmış
Benim gibi bir aşığa aratmış
Seni sevmek günahlardan beratmış
İnsanlı kusurun azı var sende
Dertlare devadır o gül nefesin
Kimlere açıktır gönül kafesin
Aklımdan çıkmıyor o güzel sesin
Kaderlere güzel yazı var sende
Akıcı romantik ve hoş bir şiir okudum
Yüreğinize sağlık Mahmut Bey
Başarılı bir hece şiiri okudum sayfanızda. Saygılarımla tebrik ediyorum.
Türlü çiçek açar sende baharın
En güzel mevsimin yazı var sende
Mutlu geçer gecelerin neharın
Leylanın mecnuna nazı var sende
Gözlerin ceylandır kirpigin başka
Bakan yürekler davetkar aşka
Hoş sohbetsin dilin latife şaka
Sanki bir aşığın sazı var sende
Tanrım çok özenip seni yaratmış
Benim gibi bir aşığa aratmış
Seni sevmek günahlardan beratmış
İnsanlı kusurun azı var sende
Dertlare devadır o gül nefesin
Kimlere açıktır gönül kafesin
Aklımdan çıkmıyor o güzel sesin
Kaderlere güzel yazı var sende
...mükemmel bir hece şiiri yüreğinizi kutlarım ...tebrikler
insan seince sevdiğini hep güzelliklerde görmek istiyor aşkın gözü kör boşuna denmemiş dost yinede hep güzellikler diliyorum
müzeyyen başkır
sade
anlaşılır
berrak
güzelleme
ama mesaj, dua, final
her diyorsanız
noksan
sanırım devamı gelecek şiirin
saygılarımla
sade
anlaşılır
berrak
güzelleme
ama mesaj, dua, final
her diyorsanız
noksan
sanırım devamı gelecek şiirin
saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta