Nazar Boncuklu Kadın Şiiri - Turgut Uzdu

Her gece gibi bir deli
O gece de sohbet ediyormuş yalnızlığıyla
Her yanına karanlığı dolamış
Gözlerini kapamış
Acılardan şişeler dolusu içmiş
Unutmak için bile sarhoş olamamış.

Sonra birden
Aydınlamaya başlamış yılların karanlığı
Delinin içi ısınmış
Ayak sesleri duymuş, dönüp bakmış hayretle
Yıllardır kimsenin geçmediği bu sokakta
Yalnızlığı kaçırtan, nazar boncuklu kadınmış.

Yıldızlardan gözleri varmış
Işıl ışıl bakarmış,
Acımış deliye belki, belki de sevmiş
Ruhunu avuçlarına koyup
Ellerini uzatmış..

Deli şaşırmış
Kararsız kalmış tutsa mı elleri tutmasa mı?
Bir yanda şişeler dolusu acı
Bir yanda yürek dolusu eller
Delinin ellerini beklerler.

Dönüp bakmış yıllardır oturduğu yere
Uyuşmuş dizlerini bükerek kalkmış
Uzanan yüreği tutup
Mutluluk gözyaşlarıyla
Göğsüne basmış.

Sonra uzaklara bakmış
Güneşin doğuşunu görmüş yıllardır görmediği
Karanlığın bir daha kararmamacasına aydınlandığını
Ve yanında
Nazar boncuklu kadının yüreğinin oynadığını

Atmış kolunu nazar boncuklu kadının omzuna
Yürümeye başlamışlar
Her yer aydınlanmış, çiçekler açmış, kuşlar ötmüş
Neşeyle koşan bulutların altında
Yürüdükçe yaşamışlar, yürüdükçe yaşlanmışlar.