Nathali... Şiiri - Seyfi Karaca

Anaforda
O, şekil bir nokta gözüküyorduki
meyli yatık Rampadan
Kapısı, yapısı gönlümü isitiyordu,
Tablo gibi gülüyordu düşen kıvilcım
Fikrim yakuttan mislice parlıyordu, bi bilmezden bi bilmeze
saşar beşer hallerim,
hani durumundan çözülüp zamana sarka sarka
geniş ve yüklemeci kendi yaprağını kendi koparıyorken takvim
bendendir giden gün ve gelen hoşcakal benden
Ayaklarımı her öne dogru itişlerimde
ufak yerinden Aşk, la karşılaşan garanti
Ne beklemesi..? daha neyi bekletmek..?
aktariyordum acele yüreğimle çıralanmış hislerimi,
cağıranına
Paraşütsüz atlayarak
hemde
Cok tehlikeli
Hala Üşütüyorum belki kafayı, vardıkca ters taraf olarak,
Dünya alemin
Yani Titriyorsa papır püfür gül kokan kadın,
Hayli bir güzelliğin önünde beni istasyon eden trenlerde tezip
Mevsimlerde çiçeklesen gönlümmüş bilmezmiyim,
Her durumda ve heryaşta bana uyan kip,
Masalsı heyecan bu….
Gardan gara
Dolup boşalıyorum geliş gidişlerim ertesize tam firar,
Nathali….
Nathaliiii….!

Seyfi Karaca........Agustos