Natali'ye Mektuplar Şiiri - Şafak Özdemir

Merhaba!
Gece saçlım, şiir bakışlım, kadınım benim.
Bir bilsen nasıl özledim seni.
Tütünümde zevk vermez oldu artık.
Şarabım tatsız,
Geceler aysız geçer oldu.

Natali!
Tenimde özledi seni.
Sahi kaç zaman oldu sevişmeyeli,
Etli dudaklarından öpmeyeli,
Ve sabahlamayalı iri göğüslerinde.
Kaç zaman oldu?

Şu an ranzama uzanmış,seni düşünüyorum.
Dışarıda inceden kar yağıyor geceye.
Uzaklardan yaban kazlarının sesleri duyuluyor.
Ardından birer ikişer geçiyorlar parmaklıkların önünden.
Düşünüyorumda ne güzel şey uçmak.
Doyasıya göğün maviliklerinde,
Özgürce,alabildiğince.
Ne güzel şey Natali!

Geçen gün bana gönderdiğin açelyayıda aldılar elimden.
Kitaplarımıda yaktılar, resimlerinide.
Varsın yaksınlar be gülüm, varsın yaksınlar!
Sevgin işlenmiş yüreğime, ilmek ilmek.
Resmin kazılmış belleğime nakış nakış.
Onuda sökemezler ya!

Natali!
Bu sana yazdığım son mektubum.
Yarın şafakla beraber asacaklar beni.
Ardımdan, ağlamanı,üzülmeni istemem bilesin!
Biz onurumuzla, mücadelemizle yaşadık bunca yıl,
Şerefimizle ölmesinide biliriz elbette!
Ama sanmasınlarki susacağız.
Düşünceye ilmek olmaz,fikirler boğulamaz.
Yalnızca bir yıldız kayar geceden,usulca yüreklere.
Ve belki bir kaç damla yaş düşer,taze karın üstüne.
Ama açar ardından,
Binlerce milyonlarca kardelenler,aydınlık sabahlara,
Sevgiyle, umutla...

Natali!
Potinlerimi koğuş arkadaşım, İgor'a verdim.
Kokuşmuş ayaklarını karnına toplayıp yatmasın artık.
Kalpağımıda yan koğuştan İvan'a bıraktım.
İnlemesin ayaz gecelerde sabahlara dek.
Sana Natali!
Sana sadece aşkımı bırakıyorum.
Elveda canım!
Elveda.