Nasuh Tövbesi Şiiri - Adil İslamoğlu

Her günah kalbe nüfûz eden siyah bir iz, derin bir yara.
Nasûh Tövbesi’dir ilaç Hâfız,
Tabîbin yoksa” Kanatır şeytan kaşıya kaşıya.
Niceleri aldandı nefsine,
Dalıp gitti dünyanın boş ve anlamsız seyrine,
Erteledi kulluğunu, unuttu verdiği sözü,
Sonunda çaresizce düştü Azraîl'in eline.
Dermânı yok ki kalksın, yeniden dirilsin,
Mezarında yatan her bir fânî,
Yarattığı her bir zerresinde mührü var Rabb’inin,
O'dur “Hûvel Bâkî”
Nefes alıyorsa hâlâ Âdemoğlu, tövbe etmeli,
İman tazelemeli vermeden son nefesi.
Adını sildirip günahkârlar defterinden,
Muhammedî bir ruhla yaşayıp,
Şehâdetle bu dünyadan göçmeli...