Nasip İşte, Ya Nasip.! Şiiri - Seyfi Karaca

Sırt yalın, ayak çıplak, baş kabak
Ben bu halde kalbim beni bağrına basıp nabız atışlarına yüklediği
Buymuş soğuğa çırpınıp, üşümüş ayaza sarılan bu halde ben kendimden
Marmara çırası gibi yakınan pozlara tüysüz dikensiz perişan bırakmadan
Gücümün yettiğince nefesimi, hayalimi güttüğünce kervan olan
Nasip işte nasip...
Herkese belki, bir dilim payınca düşen sılası ve sevgilisi meçhul..Nasip..!
Buzun dudaklarına güneş değer de hani
Erir
Erir
Sıksan suyu çıkan ayazdan, kor çiçekli nazdan, ıssızdan usluya tam teslim
Dinmişse tipi,
Çalmışsa çalgı
Dönmüşse güvercin
Daha ne olsun, daha ne..? Kısmeti kapıya gelenin
Erimişse kar, gönlü olmuşsa aşka bahar
Söyler misin bana,
'Ya nasip' demeyip de temizinden
Niyette başka ne olsun...! ?

Seyfi Karaca..........Şubat / 10