İsterdim ki sonsuza dek kavuşamasa da sevenler, yansaydı yüreklerde özlemin sonsuz alevi.
Oysa o meşaleyi tutan elin, dizleri büküldü ve söndü alevin şulesi.Ve...unutmak denen rüzgar, esti tüm acımasızlığıyla. Serinledi yürekler bir an ve şimdi ayrı bir yangın var yüreklerde:pişmanlık. Ne giden ayaklar döner, ne düşen omuzlar kalkar geri. Bir ömre yetecek kadar güzelliklerle dolu olan bu sevda, yokluklara sarıldı.
Şimdi... yüreklerde bir derin boşluk var. 'Ah'ın sesi yankılanır da güler talih, insan denen varlığın
değerbilmezliğine...Çiçekler soldu bahçelerde...Susuz kaldı menekşeler, büktüler boyunlarını.Sevgisizlik sardı yüreğin evrenini.
Aynalar...Görüp de gözlerdeki acının derinliğini susan aynalar. Kırılsalar, tek bir parça kalmasa...En minik ışıltısında bile gülerler sessizce...'Uykunda da, düşünde de, rüyanda da göreceksin gerçeği. Ben yok olsam da sevgin yaşayacak tüm pişmanlığıyla' diyen aynalara inat, susuyor yürek can.
Neden?
Serap Demirtürk
Kayıt Tarihi : 13.10.2006 14:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Kaleminize sağlık.
Ahmet Ayaz
kutladım Serap hocam.
yüreğine sağlık
tebrikler.
TÜM YORUMLAR (4)