Nasılım öylemi Şiiri - Murat Ülkü

Nasılım öylemi, iyiyim çok iyi, bildiğin gibi,
​Özledikçe yitti benden sakinliğim,
Görmedikçe kayboldu yüzümdeki gülümseme.
Arzuladıkça eridi avucumda hayallerim,
İstedikçe tükendi içimdeki her duygu.
Değemedikçe neşem, sessizce dindi,
Dokunamadıkça hislerim, birer birer bitti.
Bekledikçe tüm umutlarım bir pula indi,
Kavuşamadıkça söndü bende yaşama hevesi.
İyiyim, çok iyi, daha nasıl olayım ki?

Eskiden kalbimde kocaman kahkahalar vardı,
Sesim yankılanırdı, coşkuluydu her anım.
Şimdi sadece ruhumda yorgun bir ağırlık,
Ve dudaklarımda donuk, tek bir tebessüm.
Kullanıyorum onu, kalkan misali her an,
Kimse sormasın diye "Nasılsın, iyi misin?" diye.

Zira verecek cevabım yok, kırık ve yitik.
Geriye sadece boşluk kaldı, dipsiz bir kuytu.
Unutulmuş bir melodi, yırtık bir sayfa,
Ben, kendimden geriye kalan bir enkaz.
Kaybettiğim her şeyin toplamıyım ben,
Sonsuzluğa uzanan, sessiz bir isyan...

Ne arıyorum artık, ne de beklediğim var,
O eski ben, dönülmez yollara kayıp gitti.
Oysa içimde bir çocuk, hâlâ sana ağlar,
Onu susturmak için her gece yemin ettim.
Gözlerim yalan söyler, dilim yalan söyler,
Çünkü gerçeği kaldırmaya kimsenin gücü yetmez.

Şimdi buzdan bir heykelim bu dünya sahnesinde,
Ne dokunsan erir, ne baksan fark edersin.
Kaybın gölgesi düşer her adımın izine,
Ruhumda açtığın yara, ne kadar büyük gör.
İşte benim hikâyem, gizlenmiş her nefeste,
İyiyim, çok iyi... diye biten o son cümlede.

Bu yüzden sorma bana, nasıl mıyım? diye,
Cevap hep aynıdır; içi boş, yarım.
Sadece bil ki; içimde ölen her dilek,
Seninle yitirdiğim en büyük parçam.
Sustukca büyüdü içimde bu fırtına,
Cevabım; yüzümde donmuş o tek tebessüm,
Çünkü her parçam seninle yitirilmiş bir matem.