Senrica'ya Mektuplar 3

Ah Senrica
Sahip olduğum her şeyi kaybettim
Bir sen vardın
Ama ben seni sevemedim Senrica
Güneşi görmem için bulutları çektin önümden
Bense gözyaşlarını yağmura benzettim
Seni ben hak etmedim Senrica
Muhtemelen şimdi hak eden birine gittin
Bunu söylemek zor
Ama seni özlüyorum Senrica
Acınası haldeyim, ağlıyorum
Kendimi hiç sana ait hissetmedim
Beni Tanrı yarattı zannettim
Tanrı gitti
Ama sen yanımda kaldın Senrica
Şimdi yoksun
Ve bu umarım bu kadar uzun sürmez
Daha dün yanımdaydın
Ama şimdi?
Yoksun Senrica
Seni Sevmiyorum, ama özlüyorum Senrica
Seni değil aslında sadece ilgini özlüyorum
Ve seni tanımak benim en büyük hatam
Beni sen yarattın
Ama Tanrı yukarıda
Seni sevmiyorum
Ama senin beni sevmediğini bilmek
Canımı acıtıyor Senrica
Geri gelmeni beklemiyorum
Çünkü kapattım ardından kapıları
Kapattım ama
Hala ellerim açık bekliyorum seni zavallı biri gibi
Ağlıyorum
Umrunda olduğumu sanmam
Beni sen yarattın ama seni ben yaratmadım
Ben olsaydım eğer seni yaratan
Bana geri gelmeni sağlardım
İşte Tanrı da acımasız böyle Senrica
Seni alıyor ve öylece yaşamamı istiyor
Sen söyle
Kalbin olmadan yaşayabilir misin sen Senrica?