Yazın milletin buram buram terlediği, geceleri ayışığında mehtabı seyrettiği bir günde, iki günde geç teslim olmak kaydı ile birliğimizin kapısından girdik. İşte o zaman öğrendim ki, o önünden geçerken uzaktan seyrettiğimiz kapının bir adı da Nizamiye Kapısı imiş...
''Ooo' dedi kapıdaki çavuş, 'Biz de sizi bekliyorduk maaile, nerelerde kaldınız, önemli işleriniz vardı herhalde.'' Kafamda binbir türlü düşünceler, ''Bu ne ilgi alaka, herhalde benimlen dalga geçiyorlar, ya da çok meşhur birilerine benzettiler.' O zaman yazdığım şiirleri toplasan otuzu kırkı geçmez. Çavuşa döndüm ''Abi geciktim, biraz şehirde işlerim vardı da.'' Halbuki külliyen yalan, eski okuldan bir arkadaşa rastlamıştım şehirde gezerken, onun ile takıldık öylesine bir iki gün. ''Zahmet etmeseydiniz bir telefon etseniz biz sizi gelir alırdık'' demez mi bana Çavuş. Tam elim ayağım gevşiyordu ki çavuşun yanındaki Onbaşı uyardı ''Kes birader kes, daha fazla uzatma, bu bizim İhsan Çavuş yüzelliden aşşağı şınav çektirmez kafasını daha fazla bozarsan ona göre'.'
Pis pis yüzüme bir baktı çavuş ''Ne abisi l...n kendine gel sayı ile burası asker ocağı anakucağı değil.'' Bende bet beniz attı, ''Ehem kem küm emreeet komutanııım''
Oranın Astsubay Okulu Komutanı Kıdemli Albay yengemin yakın akrabası, nasıl olsa arada bana kıyak yapar ucundan, ama çok da fazla torpil istemem işin doğrusu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta