Nasıl olsa Devlet Memuruyum...

Yeni belediyelik olan bir kasabada, bir adamın yetişkin boğası varmış.
Belediye mensupları başkana demişler ki:
Başkanım, ilçemizin kalkınması için karlı bir iş var, iyi bir boğa satılıyor gelin bunu alalım, belediyeye gelir getirir.
Sonunda bu iş kabul görmüş, boğanın kaydını belediyeye yaptırmışlar. Hafta günü yöre halkına ilan edilmiş ki:
Belediyemizin iyi cins boğası var, malı sığırı olanların dikkatine duyurulur.
Aşağıdan ve yukardan cem olup gelen sığır ve mal sahipleri, hayvanlarıyla gelip, stadyumda gösterilen alana yerleşirler. Belediye başkanı ve beraberindeki heyet de yerlerini alır. Övgüye mashar süslü boğa,yavaş yavaş adımlarla alana girmiş, Ama hayvanda görülen bir tuhaflık göze çarpar, boğa mecalsiz, fersiz ve etrafındaki sığırlara bakmamaktadır.
Bu durum başkanın gözünden kaçmamış, hemen boğanın sahibini yanına çağırtmış. Boğanın sahibi abartopar başkana getirilir, başkan oldukça sinirlidir ve der ki:
Bu boğa neden mecalsiz,uyuşuk, hareketsiz, sığırlara neden bir ilgi duymuyor?
Sahibi, gidip bir konuşayım onunla başkanum, der.
Zaten hayvan sahibini tanıdığında, herhangi bir tavır koymamış,tosununu eliyle sıvazlamış, boynuna sarılmış, öpmüş konuşur gibi yapmış. Sora hayvanın yanından ayrılarak gelir..
Başkan:
Ne dedu sana?
Efendim dedi ki:
Nasıl olsa devlet memuruyum,
ister çalışurum, ister çalışmam.

İstanbul / 1998