Nasıl Öldüm Şiiri - Hakan Bostancı

sen unuttun
dostlar unuttu
vedasız sessiz...

pazar günleri simit aldığım simitçi unuttu
kokla bak toprağımı gelir kokusu
ver bi 35 lik dediğim bakkalın bile aklında değilim
güzel içerdik be... mutluyduk anasını satayım
sen aklımdayken öldüm

sessiz sedasız söndüm
hele bir kaç küçük beyaz sevda çiçeği açsın baharda toprağımda
kimsenin aklına düşmem artık
bir bahar geçsin de gör
belki ayda yılda bir hatırlar
kimbilir kim

küçük bir nokta gibi söndü hayat
hiç ummazken ansızın
hakkım değilken öldüm
sana daha çok varken söndüm
ve, sen gülerken öldüm

korkmadan bekledim ölümü
çok yorgun çok yalnızken
bıkkın yorgun
söndüm...
çok iyi biliyorsun
sen yokken öldüm...