Nasıl İnanmıştım Şiiri - Turgut Uzdu

Nasıl inanmıştım gözlerine
Öylesine masum, öylesine yalnız
İlkbahar gibiydi yeşili
Bazen hüznü taşırdı
Bazen neşeyi.

Keyifle bakarken bile
Çekingenliği taşardı etrafa
Saflığın timsaliydi beyazı
Yaşlar bile utanır
Hiddetle damlamazdı.

Nasıl inanmıştım gözlerine
Yalan söyleyemez derdim
İstedim ki hep gözlerimde kalsın
Dalgınlıkla olsa bile
Başkasına bakmasın.

Bahar olsun gözlerimin önünde
Yeşiller içinde papatyalar
Yıldızlar hiç sönmesin
Gözlerim gibi gözlerin
İstedim ki başkasını görmesin.

Gözler de yalan söylermiş
Menekşelerin de yalan söyleyeceğini
Seni tanıyınca anladım
Gittiğin günden beri
Hiç bir menekşeye inanmadım.