Nasıl Bir Sızısın Ki Öldükçe Sende Dirildim

YETER

nasıl bir sızısın ki öldükçe sende dirildim

yeter artık bu aşk dile düşmediyse
umutlarım Musa’nın tuttuğu asada olduğu için
bu kadere Mem ü Zin mi değdi ki
Canana can gerek oldu
sen bir hazinesin bir yılan ben
güllerinde ki diken

ben Eyüp değilim ki sabırla dayanabileyim
çektiğim bu cefa
okyanusu yardı
yârim
yar bildiğim
ahhh yağmur tanem
bir fravunda ben mi olayım kızıldenize
içim seninle yüzün nerde
bahtım kara yüzlü olmuş asumana

senin bahçende nasır tuttu topuklarım
kavuşmak yazmadıysa sevgiyi veren
bir mezar taşı da ben olayım
sen olamazsan
kaşlar gözler zülüfler bende neye yarar
beni akla
Züleyha’nın yok mu günahı
Çektiğim bu çile
Ayn-ı Zeliha’nın narında

yârim gören nicesini ağlatır bu sevda
ceylan gibi dağa vurdum
gözyaşını akıt değdir hatıra
eğilmesin korkakça başım
beni akla isminle
taraf tuttum baştan olmadı
garezim kendime
üfle sönsün içimdeki ateşin

ucunda ölüm
nasıl bir sızısın ki öldükçe sende dirildim