Nasıl Bir Dünya Şiiri - Veysel Şimşek

Rezil kepazeler vicdana gelmez,
Açlık zordur yemesen içmesen olmaz,
Tilkiden çakaldan bize pay kalmaz,
Bende anlamadım nasıl bir dünya.

İnsanlar bu telaşla nereye koşar,
Fark ettiysen en çok reziller yaşar,
Garip şair asıl bu hale şaşar,
Bende anlamadım nasıl bir dünya.

Şimdiki evlat babaya dönüyor tersi,
Nereye kadar aç gözlü insanın hırsı,
Çokları görmemiş insanlık kursu,
Bende anlamadım nasıl bir dünya.

Her insan lüks yaşama hayali eder,
Bir bilse sonunda sade kefinle gider,
Gözü gönlü toklar azdır pek nadir,
Bende anlamadım nasıl bir dünya.

Doğrular dürüstler garipler açlar,
Çalıp çarpıp parası olandır piçler,
Yokluk gururu incidir insanı hiçler,
Bende anlamadım nasıl bir dünya.

Fakir yoksul hep yetinir azıyla,
Yoksa derde derman gider sızıyla,
Güvensiz nesilin oğlu kızıyla,
Bende anlamadım nasıl bir dünya.

Dünya insan nimet bizim yurt bizim,
Bunca acı dramlara deme ne luzum,
Veysel derki akıl almaz oğlumla kızım,
Bende anlamadım nasıl bir dünya.