Nasıl Bir Çağa Düştük Şiiri - Yavuz Mercan

Nasıl bir çağa düştük
Yeşermez bağa düştük
Tıkıldık kafeslere
Ölümcül ağa düştük

Yağmursuz çöle düştük
Kurumuş göle düştük
Çatladı dudağımız
Su vermez ele düştük

Çiçeksiz dala düştük
Arısız bala düştük
Çürüdü köklerimiz
Ölmüşüz sala düştük

Sevdasız yara düştük
Isıtmaz nara düştük
Üşüdük donuyoruz
Cümlemiz dara düştük

Özgürdük köle düştük
Zalim bir ele düştük
Dövüldü bedenimiz
İnceldik tele düştük

Karanlık koya düştük
Adamdık toya düştük
Değişti kimliğimiz
Pespaye soya düştük

Güneşten aya düştük
Nehirden çaya düştük
Bir bardak suya hasret
Yorulduk yaya düştük

Saçı yok kele düştük
Başı yok bele düştük
Dönüştük cesetlere
Uçurmaz yele düştük

Temizdik kire düştük
Kartaldık pire düştük
Aldandık tağutlara
Aslansız yere düştük

Haremsiz sere düştük
Kokuşmuş tere düştük
Yok oldu utancımız
Hayasız ere düştük

Uçarken yaya düştük
Attayken taya düştük
Çekilmez bu yolculuk
Sürünen baya düştük

Yüceydik cüce düştük
Hakandık ece düştük
Kaybettik gücümüzü
Gündüzdük gece düştük

Doluyduk boşa düştük
Toprakken taşa düştük
Kuruyor ne ekersek
Verimsiz yaşa düştük

Ateşsiz küle düştük
Kumaşsız tüle düştük
Bülbüller küsüp gitmiş
Sararmış güle düştük

Yüreksiz ere düştük
Emeksiz tere düştük
Boğacak hepimizi
Vicdansız sere düştük

Yeşildik kara düştük
Düşerken kora düştük
Kalmadı takatimiz
Yorulduk zora düştük

Sevgisiz yola düştük
Sarılmaz kola düştük
Kardeşlik yaralandı
Diriyken sala düştük

Servete esir düştük
Şehvete esir düştük
Kırıldı onurumuz
Şöhrete esir düştük