Son günlerde ülkemizde insan aklının sınırlarını zorlayan, ülke gündemine oturan, tarihi bir talihsizlik olarak niteleyebileceğim olaylar yaşanmakta olduğunu görmekten gerçekten büyük üzüntü duyuyorum.
Açık kalplilikle ifade etmek gerekirse bu çağda gerekçesi ne olursa olsun bir kanser hastası insanın cezaevinde tutulması abesle iştigal etmektedir. Bu geçmiş tarihimizde zaten hasta ve aynı zamanda iki gün sonra idam edilme kararı verilmiş olan Rahmetli Adnan Menderes’e son isteğinin sorulması üzerine, Menderes’in “Sigara içmek istiyorum.” sözüne doktorun “Hayır, içemezsin sağlığına zararlı” şeklinde dalga geçercesine verdiği cevap kadar komik bir o kadar da abes gerçekten…
İnsani erdemler ve Yüce Türk milletine yakışan odur ki bu durumdaki bir insana gani gönüllü, merhametli bir yüreğe sahip insanlar olarak gerekli yakınlık, ilgi ve ihtimam gösterilmeli ve gereken destek verilmelidir. Buna bir diyeceğimiz yok ama, mesele şudur ki; son günlerde bazı basın ve yayın organlarında bu olay “İşte Zafer” ya da “ Geç gelen Adalet” başlıklı yazılarla veriliyor. Bu noktada anlamakta zorluk çektiğim konu “ Bu neyin zaferidir? ” ve “Bu nasıl bir adalettir? ”, “ Tek yönlü işleyen bir adalet nerde görülmüştür? ”
Adalet, herkes için eşit işleyen, işlemesi gereken bir kurumdur. Tek yönlü işliyorsa orda adaletten bahsedilemez. Allah Güler Zere’ye sağlık versin ancak ölümüne sebep olunan 14 kişinin vebali nasıl ödenmiştir? Yakınlarının yanan yüreklerinin ateşi nasıl söndürülmüştür?
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
