Nasıl Bakacak Yüzüm Şiiri - Zeki Günay

Ne şiirim kaldı, ne de bir sözüm,
Eğilirken başım, yaş döktü gözüm.
Filistinim kanlar içindeyken,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

Üzerimden yükü attırmadılar,
Yarab yeter dedim, kaldırmadılar.
İki milyar Mümin, saldırmadılar,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

Her gelen tuzak kurdu önüme,
Hiç kimse inanmadı sözüme.
Kullar iftirayı, çaldı yüzüme,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

Hani söz vermiştim, Kalû Belada,
İnsana dedim, hesap var Mevlada.
Ömür çabuk geçer, fani dünyada,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

Her zerre toprağın, hesabı varken,
Filistinde bebekler kan ağlarken.
Kul bilmez her gece yürek kanarken,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

Dön sağa, dön sola, uyku tutmuyor,
Boğazım daraldı, tükmük yutmuyor.
Tek kaldım Yarab, gücümde yetmiyor,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

Çölme takıp, güya alay ettiler,
Gülüp eğenenler, nere gittiler.
Yüreğime büyük, ateş ektiler,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

Suçsuz iken beni suçlu yapanlar,
Dar karanlık o hücreye atanlar
Nerdesiniz Ey işkence yapanlar,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

Yeter Yarab yeter, sabır kalmadı,
Filistinli? Kafir kadar yanmadı.
Musa'nın asası sırra varmadı,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

Kul Zeki kaldır, şeriat elini,
Susma artık konuştur şu dilini.
Onca zulüm bükmedimi belini,
Ahirette nasıl, bakacak yüzüm.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY 08.11.2023