Gülümsemedir esir alan yüzümü
Bir goncadır koklamaya kıyamadığım
Saçlarıma düşen kar tanesi mesela
Eriyip gitmesinden hüzün dolduğum
Bir çağlayandır o sesinde huzur bulduğum
Topraktır kimi zaman, sinesine uzanıp uyuduğum
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
