Gülümsemedir esir alan yüzümü
Bir goncadır koklamaya kıyamadığım
Saçlarıma düşen kar tanesi mesela
Eriyip gitmesinden hüzün dolduğum
Bir çağlayandır o sesinde huzur bulduğum
Topraktır kimi zaman, sinesine uzanıp uyuduğum
Bazen de ateş topudur, harında kavrulduğum
Neye benzetsem, nasıl söylesem
Çok üşümüş de sığınmış gibi kollarına
Basarsın ya bütün varlığınla bağrına
Bir çiçeği okşarken duyumsadıklarım
Çokluğu azaptır çoğu zaman da
Yokluğu felaketidir ya insanın
Bazen ana kucağı gibidir şefkatle uyutur
Yani bu sevgi denen şey neyin nesi
Başka nasıl anlatılır bilmem ki
02.02.2010
Hatice AkKayıt Tarihi : 12.7.2015 11:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!