ıngıl ıkış,
dıngıl yokuş giden bir hayatta,
bir kaç dost,
bir sürü arkadaş,
kıyamet kadar insan,
ve bir o kadar insan sureti varken,
nasıl oluyor da
bu kadar yalnız kalmayı becerebiliyoruz?
Kayıt Tarihi : 4.5.2011 19:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyide Doyran](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/05/04/nasil-102.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!