Nasîhât ve Münâcât Şiiri - Mert Ali Eren

Geliyor bâd-ı saba, olunuyor Muhammedî ezân nîdâ
Seâdete advet istiyor, hayyal'el felâh diyor,
Kalk ey ihvân, iştirâk et bu, mübîn-i keravnâ,
Mü'minler, ele ele gidiyor, vuslât-ı kübrâyâ,

Kalmak istemiyor isen, dahi müptedî,
İlim öğreneceksin, mâlum ebedî,
Gül-i gülizâr-ı nübüvvet sâhibi,
Öğrenin dedi, beşikten mezara kadar ilmi,

Kardeşim! ilim ile hilmi birleşdirir isen eğer,
Temâşâ edeceksin, neler doğacak neler,
Şems'in küre-i arz'a envârı gibi,
Dimağın eyleyecek, bâtıla doğru sefer,

Amel ile İttihâd edip, ihlâs ile reffolacak,
Nefsi emmâre dahi, bîçâre kalacak,
Ey zâtı muhterem! sanma bunlar beyhûde,
Teeddüp sende, temâyüz sende, tekâmül sende

Olamadım ismimle müsemmâ, oldum rüsvâ,
Dediler merd isen, kendine baba ol evvelâ,
Anca işledik günah, sığındık Zül Celâl sana,
Lütfeyle Rabbi'm, mağfiret kıl banâ,
Fettâhlık sende, Vehhâblık sende, Razzâklık sende

Hikmet-i Hüdâdır veren, sana binlerce nimet
Ser'in kalkmaksızın secdeden, rabbe şükret
Her nimeti sana veren O'dur Mert, O elbet
Bu nâçar kulunu Rabbim; afvet, afvet, afvet kî
Âdlillik sende, Latîflik sende, Halîmlik sende Yâ Rabbî