Narkissos’a ağıt Şiiri - Hilmi Yavuz

biz kiminiz? hüznümüzünüz artık
ve artık kendinin önünde yürü ölüme

yokluk hangi deftere yazılıp unutuldu
ve hangi akarsu’da bulundu? bunu bildin!
sen gerçekten yalnızken bile
sanki yalnızmış gibiydin! bir dili
-sendin o!-soyundun ve giyindin
sende ‘gül’ anlamına gelirdi her kelime

buraya bir göçüğü açmaya geldin
içinde elmas dolaşır ve bahçen birikmiş...
ört tenine aynaları... onlarla başlamış
ve onlarla bitmiş
bir yaz! günlerle lekeli... ve gidiş!..
bıraktım akşamları kendi yerime

Sunu

gün olur da ince bezden bezince
belki ayışığı... belki de keten?
yer mi değiştirir ten ile beden?
sonunda birşeyler giymeli imiş:
aşklar bir bedesten, sen acı kumaş
dokumalar dokunuyor derime

biz kiminiz? hüznümüzünüz artık
ve artık kendinin önünde yürü ölüme