Kaybolmuş yollardaydık, gecenin bir vaktinde,
Sokak fenerlerinin loş ışığında, el ele yürürdük şarkılar söyleyerek.
Yürüdüğümüz, bilmediğimiz yollardı, fakat umursamazdık,
Çünki hep sevdiğimiz şarkılardı söylediklerimiz.
Narçiçeğim, yaban gülüm, buram buram mor menekşem!
Bütün çitleri yıkar, özgürlüğe salardık içimizdeki atları,
Senin gözlerinde zeytin yeşili umutlar, dudaklarında elma baharı bir gülüş,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
