Nâr’ın Derdi Şiiri - Dilek Deniz Gümüş

Bin yıl geçti aradan sanki bin yıl

Çamları devirdim menekşeleri kopardım

Islak ve yorgun bir kavağa derdimi anlattım 
Saçlarını rüzgâra ısmarladım uçurtmalar saldım  gökyüzüne

İz bile bırakmadığın yolları tümseği andıran  gidişlerini ve imkanın bağrımda nasıl alev aldığını izledim


Hayli zaman oldu ben bir rüyaya dalmışım

Bi baktım yelesinde bir rüzgâr bir atın

Bi baktım göğe uçuşan sonra derdine devrilen benim

Bin yıllar önceydi Leyla Mecnun’un ahrazında
Mecnun Leyla’nın çölündeydi

Bin yıl oldu her aşık narın derdini beyaz gömleğe anlattı

Kahroldu bin şair
Bin şiir bin dar alandan dar gölgelerden geçti
Ben yıldız toplarken akşam rüyalarından her gelen eski bir göçük hikayesi anlatıp durdu..



Farz ediyorum şimdi bir sahra çölünde beyaz bir gömlekle  koşup durduğumu

Farz ediyorum şimdi esinlenip ilk bahar sabahlarından senin kokunu rüyamda gördüğümü

Saçlarıma kumlar karışıyor inan, kumun derdini biliyorum diye tüm bu olanlar

Tüm bu olanlar beyaz gömlek giydiğimden
Gurbetin tökezletip  durduğu annesizlikten

Terli terli sular içtiğimden


Başımı taşlaramı salayım şimdi bilemem sende bilmezsin çoğu şeyi

Bilseydin bilmek mümkün kılardı omuzlarını bana           
Bilseydin kokunu ergüvanlardan topladığımı
Leylak kokan sabahları kır penceremde biriktirdiğimi ve her bir leylaktan sana kokular yaptığımı, bilseydin şayet atmazdın beni bu yeryüzü uçurumunundan

..

Nasıl tarif edilir nasıl dile gelir bilmem annesinin sütünden kesilmiş çocuklar gibiyim ve nişan alınmış tüm aşıklar gibi

Bin kaleme düşen bir bilinmez gibiyim

Çölün türküsü eşit senin yokluğuna
 ve sanki bin yıldır
, bin yıldır bir beyaz gömleğin içinde ölüyor gibiyim...
 
DİLEK DENİZ GÜMÜŞ