Nar Gibi Şiiri - Muzaffer Şanver

Gönlüm seni nasıl eylesem şâdan?
Süzüldüm, inceldim, oldum zar gibi.
Bir yar isterim ki Kadir Mevla’dan,
Yandığım ateşe yağan kar gibi.

Deryayı bırakıp derede yüzdün,
Eşini dostunu terk edip üzdün.
Mecnun olup gittin, çöllerde gezdin,
Sanki senin bir sevdiğin var gibi.

Küskünüm, dargınım gönül yıkana,
Gül dererken dallarını bükene,
Gönül ferman bilmez konar dikene,
Essahtan da sevilecek yar gibi.

Muzafferî derdim kime yanayım?
Haldan anlayanı nerde bulayım?
Külleneyim, köz olarak kalayım,
Üfledikçe kızarayım nar gibi.

12/01/2005