Nar Döküntüsü Kızıl Hozantı

Dönen bulutlara akşamın elleri bulaşan kızıl tanyeri
Nereye gidersen git ismin bende kalacak
San fransiskolara vurmadan şu dinlediğim caz
Birazı karadan, birazı sarıdan, birazı koyuca mor..
Saklı bir el nasıl bir ressamsa
Yarım bir ay koyup
Günün doğduğu yerlerdeki ormanların üstüne
günün battığı yerde çoğu külden hozantı...
nar döküntüleri arasında ezilmiş kalmış güneşle
bende bir ismin kalacak...
Kısır kısrak zamanın
Çiçek gibi bir çocuk ve karıştırmaksızın
Sahici karganın sesini bülbüle
Bende bir hatırı olacak biletsiz yaşadığım günlerin
Çünkü bütün zamanlar kendi çağında güzeldi
Duran ve giden yollar
Bütün yönelişleri kişinin kendine
İzlenesi bir hayat olacaktıysa değer bulunup
Bütün varlıklar kim ve neyse
En başta kendi hayatını öneme alacaktı
Her ismin
Helimelere sığabildiğinden çok anlamı olacaktı
Herkesten önce kendi olan...
Herkes gittikten sonra da...
Ne büyük sihirbaz olarak kandırılmış
Yalanlarla çevresi örülmüş bir dünyanın avlusunda
Bulmamak için insan... oynadığı oyunu
Doğduğu günden başlayarak nasıl
Toprak topraklığını biliyorsa
İnsan da insanlığını bilerek
...üstünde oynayıp karıştırmayacaktı
uçanı uçamayanı birbirine
Çünkü her aslından esasını sapmalar
Kendi varlığı adına tükenen bir sondur
Bitiyor işte daha hiç boyanmamış resim gibi gün
Kulağımda caz
Aklımda kalan insan ismin

Seyfi Karaca.........Kasım / 10