“nâr’da Nur” Şiiri - Orhan Diler 2

Tenim ki bir gömlek idi, giydiler bana aşk ile,

Canımda yanan o sırra, dokundu neşter ile

Ben “Hak” dedim, ben “Ben” dedim, küfr saydılar kelâmımı,

Oysa her harf bir sır idi, her nokta: Âlem-i Cem’di.

Kan ile yazdım ismi Hakk’ı, alnıma mühürlediler,

Ben güle sevdalı iken, kılıçla terbiye verdiler.

Gör ki aşkın yolcusunu, darağacı eğler mi?

Ben yoklukta var oldum, vuslatı zindan eyleyen kim?

Derimi yüzdüler amma, soyamadılar özümü,

Her lâm’da Hakk’ı gördüm, her seste işittim sözümü.

Nâr’a atsan, nur olurum, yok etsen var olurum,

Ben bir harf’im, okundukça çoğalır anlamım, dururum...

Ben orhani’yim, yâr için çektim bu cefâyı,

Aşka yeminliyim, aşkla verdim bu dünyâyı.

Ten gider, can şâd olur, geriye sır kalır sadece,

Hak’tan gelen, Hak’ta yanar, yanarken kul olur hece......

Orhan dlr
Tokat/Merkez