Nar ağacı boyunca Şiiri - İlyas Kaplan

elinden gelse zamanı geri alacaklar benden
günahlar zihnimin yüklenemeyeceği cinsten
yeni baştan mütalaa ettirecekler bana yalnızlığın sırrını
upuzun kış gecelerini
düşlerimi bırakırken aynanın ortasına

nahoş bir ürperti baştan aşağıya dolaşır bedenimi
birden çoraklaşır yapayalnız kalırım
büyüleyici bir dolunay gecesinde
yorgun düşer umutlarım
temizlenip hatıralardan

istemsiz yanılmalar zindanlarımda tutuklu
he gece kaf dağında bir nar ağacı görürüm
padişahları köle ,köleleri padişah olmuş
züleyha beni sonu olmayan arzulara çağırır

tek başıma bunca izzetten sonra
akabinde sevaplarım serpilir gecenin en uzağına
ruhumu alıp götürürüm bambaşka mekanlara
yeniden rüzgar olurum,
yeniden süzülürüm...

secdeme sonsuz ışıklar ekilir
tuğyanlar düşer yüreğimin boşluğuna
her gece bir günahın işkencesini yaşarım
şafağa dokunan bir hıçkırık
göklere ulaşan bir feryat gibi

iki menzil arasında
ihtiraslara sürüklenmiş
öldürdüğüm bütün saatlerden geçmişim suçlu

redfer