Nankör Sevgilime Şiiri - Enis Özel

Selam sana…
Hiçbir zaman
Sevgilim…
Diyemediğim…
Nankör Sevgilim…
Nankör…
Sevgilim benim…

Yıllar sonra da olsa
İlk şiirimdir belki
Sana…
Yazamadığım
Yazmadığım
İlk şiirimdir…

Özlemiştim
Sıcak tenini
Sesini…
Bana bakarken
Alev alev parıldayan
Gözlerini
Ellerini bedenini
Ve…
Bir türlü öpüşmeye doyamayan
Sımsıcak dudaklarını

Özlemiştim…
Uykunun O en tatlı anlarında
Sımsıcak bir sevgiliye sarılmak uğruna
Sabahların soğuk ayazlarına aldırmadan
Buz gibi yatağından
Uyanışlarını
Ve usulca
Yanıma yanıbaşıma
Uzanıp sımsıcak…sarılışlarını

Özlemiştim…
Seninle…
Yemek yemeği. su içmeyi…
Karşılıklı sohbet ederek
Peynirli, yumurtalı sucuğumuzu
İnce belli bardağımızdan
Tavşan kanı çayımızı
Yudum yudum
Yudumlamayı

Yıllar sonra da olsa
İlk defa…
Bu kadar ayrı kalabilmenin
Mükafatı olarak
Bana…
Deliler gibi koşup
Öpüp koklayıp sarılacağını
Saracağını sanmıştım
Yanılmışım

Nankör…
Nankörüm…
Nankör sevgilim benim

Ve ben…
Biliyordum ki yine
Sımsıcak bir kedi dahi …
Olamadın benim için…!
Nankör kedim…

Ve…
Arama artık lütfen beni,
Lütfen…
Bir daha asla…
Karşıma çıkma
Nankör kedim…

Yeni…
Yepyeni kuracağın
Mutluluk dolu dünyanla
Pınarım, yeşimim,
Çiğdemim, saadetim
Hadi git
Git artık…
Uğurlar olsun sana.